Kiezen voor jezelf, of zelf kiezen?
Veel zorgprofessionals hebben het gevoel dat ze een keuze moeten maken. Ze zien er echter maar twee. Wat nu als je je opties kunt verbreden en nieuwe perspectieven kunt toevoegen?
Het was zondagmiddag, het eerste weekend van de herfstvakantie in 2010.
Er zaten nauwelijks enkele minuten tussen de opmerking ‘Wat vind jij van verhuizen?’ en de diepgevoelde beslissing dat dát was wat we gingen doen.
Het was niet makkelijk. Er waren meningen. Van anderen, maar ook van mezelf. Ik vond er van alles van. Stelde mezelf talloze vragen. Ik had er veel last van hoe mensen naar mij keken en van hoe ik naar mezelf keek. Maar ergens onder alle zorgen, afwegingen, reflecties en gepieker zat ook het vertrouwen: het komt goed.
Voor welke keuzes sta jij?
De speltherapeute met tranen in haar ogen omdat ze niet meer weet hoe ze al haar cliënten kan helpen,
de huisarts met een onderdrukte zucht die vertelt dat ze haar praktijk gaat verlaten,
de jonge logopediste die net weer aan het werk is na een lange burn-out door ‘diepe, diepe teleurstelling over de zorg’
en de bewegingsagoog die zo ontzettend terugverlangt naar hoe het eerder was:
Allemaal staan zij voor een keuze.
Kiezen voor jezelf, of zelf kiezen?
Veel mensen die ik in dit soort situaties spreek hebben het gevoel dat ze moeten kiezen tussen 2 opties:
- Ja of nee.
- Weg of blijven.
- Doorgaan of stoppen.
- En zelfs: ‘kiezen voor jezelf’ en ‘kiezen voor de ander’.
Ik denk dat je je blik kunt verbreden door te onderzoeken welke opties er nog meer zijn.
Het gaat niet om (wel of niet) kiezen voor jezelf. Het gaat om zelf kiezen.
Maar dan wel uit álle mogelijkheden.
Verbreed je opties voordat je kiest
Zorgprofessionals binnen zorgorganisaties ervaren dat ze op een T-splitsing staan. Ze hebben het gevoel dat ze alleen links of rechts kunnen. Want terug is niet mogelijk, die weg bestaat niet meer.
Maar wat zou er gebeuren als je je opties verbreedt…?
Als je nieuwe perspectieven toevoegt aan je keuzes…?
Als je niet meer op een t-splitsing staat, maar ook rechtdoor kan? Of als je zelfs meerdere zijwegen toe kunt voegen… ?
Het kan veel ruimte geven als je bewust opties toevoegt aan je keuzeproces. Denk bijvoorbeeld aan:
- Voor de komende 3 maanden beslis ik om het zo te doen (en daarna evalueer ik);
- Ik onderzoek of ik 1 dag per week een andere functie naast mijn baan kan vervullen;
- Dit najaar neem ik mijn overuren op en werk ik 50%;
- Ik vraag mijn collega/buurvrouw/moeder/teamleider om met mij mee te denken;
- Ik kijk niet alleen binnen mijn werk naar meer voldoening, maar juist ook daarbuiten;
- Ik onderzoek welke andere mindset mij kan helpen bij meer werkplezier;
- De komende maand neem ik elke dag een kwartier de tijd om te reflecteren op wat er wél goed gaat en fijn is;
- Ik ga op zoek naar een coach-traject dat bij mij past.
Zelf kiezen gaat je wat kosten
Een keuze maken is nooit makkelijk.
Elke keuze betekent waarschijnlijk dat je iemand tegen zijn schenen schopt, dat iemand zicht beledigd voelt, of tekort gedaan, of in de steek gelaten. Elke keuze zal er ook voor zorgen dat er over je geoordeeld wordt. Iedereen vindt er wel wat van.
Kortom: elke keuze gaat je wat kosten.
Maar: NIET kiezen kost vaak meer
Maar als je NIET zelf kiest, dan kost het je vaak nog veel meer.
Als je niet zelf kiest, dan laat je je bepalen door anderen en hun mening of wensen. Of misschien zelfs door je eigen angst en je eigen meningen.
Dit gaat bijna altijd ten kosten van je eigen (werk)geluk.
Wat zelf kiezen oplevert is een gevoel van regie
Wat zelf kiezen oplevert is altijd een gevoel van controle. Van grip en van regie.
Maar: kiezen hoeft geen grote daad te zijn. Ik roep niet op om grootse beslissingen als verhuizen of ontslag zomaar te nemen. Ik hoop juist dat je ziet dat kiezen zit in je dagelijkse keuzes:
- In elke dag een kleine, bewuste keuze te maken, zonder te wachten op toestemming van anderen.
- In elke keer weer kiezen, in plaats van door te kabbelen.
- In kiezen met het besef dat er mensen zijn die je teleurstelt – welke keuze het ook is.
Juist dit levert je een gevoel van regie op, dat echt bijdraagt aan het plezier in jouw werk én leven.
En onze verhuizing?
Voor ons was verhuizen een zijweg die we nog niet hadden gezien. We zaten in een situatie waar we al talloze oplossingen en routes hadden besproken. Maar deze hadden we zomaar over het hoofd gezien. En opeens was ie er.
Het kwam dus goed. Doordat we onze blik verbreed hadden en kleine acties hadden ingezet om de nieuwe route te onderzoeken.
Het kwam niet zómaar goed, want er waren bezoeken aan een psycholoog, verontwaardigde buren, een boze schooldirecteur en vele dorpsroddels. Maar 4 maanden later reed ik een verhuisauto voor en verhuisden we van het idyllische dorp naar onze ‘worst nightmare’ van een aantal jaren ervoor: een nieuwbouwwijk. Waar ik me – tegen mijn verwachting in – op het moment dat we de sleutel in het slot staken al thuis voelde.
De beste beslissing ooit voor ons gezin. Dat voelden we toen aan alles en voelen we nu nog steeds. Die we konden nemen omdat we buiten de ‘logische’ kaders dachten over de beste oplossing.
Wil jij je perspectief ook verbreden?
Misschien sta jij ook op een t-splitsing. Het kan zelfs zijn dat je het gevoel hebt dat je klem zit. Of dat het idee van een breder of ander perspectief jou zelfs onmogelijk lijkt.
Misschien kan ik je dan helpen.
In juni start ik met een coachprogramma dat gericht is op agogen en therapeuten binnen zorgorganisaties. Dit programma helpt je om je perspectief te verbrede en tegelijkertijd (weer) meer resultaat, voldoening en plezier uit je werk te halen. Je volgt het zowel online (in een aantal weken) als optioneel op locatie (waarschijnlijk vrijdag 7 juli).
Wil je als eerste op de hoogte zijn van dit programma?
Meld je dan hier – vrijblijvend – aan voor de wachtlijst:
