Waarom een coachende rol zo lastig is

Op dit moment krijgen veel behandelaren binnen zorgorganisaties een ‘meer coachende rol’. Maar coachen als behandelaar is lastig. In onderstaande video leg ik uit waarom. Lees je liever? Onder de video vind je de uitgeschreven tekst.

Waarom een coachende rol zo lastig is

Een coachende rol naast je rol als behandelaar kan erg lastig zijn. Ik leg je uit waarom door de traditionele situatie als (intramuraal werkende) behandelaar te vergelijken met de rol die je als coach vervult.

Je rol als behandelaar

Veel mensen die ik in mijn trainingen heb zijn goed opgeleid voor hun rol als behandelaar of therapeut. In het onderstaande plaatje zijn zij de persoon in de roze ring. Zij behandelen samen met collega’s een cliënt. In het plaatje staat deze in de oranje ring.

Die collega’s hebben vaak een andere vak. Dit zijn niet alleen mede-behandelaren, maar ook de mensen die dagelijks veel in contact zijn met de cliënt. Bijvoorbeeld begeleiders, verzorgenden of leerkrachten.

Bij een behandelaar kan je denken aan een logopedist, een fysiotherapeut, een ambulant begeleider of een bewegingsagoog.

De blik van een behandelaar is gericht op de cliënt. Als het beter gaat met de cliënt, dan is de behandeling succesvol.

Een behandelaar heeft veel vaardigheden en haar expertise volop in.

Ze heeft vaak ook een duidelijke rol. Soms is een behandelaar zelfs herkenbaar aan bijvoorbeeld kleding. Als ze aan het werk is, dan is dit voor een groot deel in contact met een cliënt.

Je rol als coach

Als je er een coachende rol bij krijgt, dan verschuift er van alles. Jij bent nog steeds de persoon in de roze ring, hoewel je soms iets meer buiten het team kan staan. Maar om iets voor je cliënt te betekenen, moet je je nu richten op een begeleider, verzorgende of leerkracht. Hier in de oranje ring. Dit is iemand die in dagelijks contact is met jullie cliënt.

Uiteindelijk gaat het in je werk nog steeds om de cliënt. Maar:

Jouw blik is nu ook veel meer gericht op de begeleider, verzorgende of leerkracht. Een collega dus. 

Als die anders gaat handelen en dat heeft resultaat op je cliënt, dan is jouw werk succesvol. Je hebt dus veel meer vaardigheden op het gebied van coachen nodig. Natuurlijk heb je jouw vakkennis nog steeds bij je, maar deze kan je niet altijd inzetten.

Je rol is, zeker in het begin, niet altijd duidelijk. Misschien wel voor jezelf, maar niet altijd voor de mensen in het team waar je mee werkt. Deze mensen zijn niet altijd voorbereid op jouw andere rol. Ook voor hen verandert er veel. Dat maakt het extra ingewikkeld.

Als je aan het werk bent dan ben je voor een deel in contact met het team. Maar er zijn ook meer werkzaamheden buiten het team of buiten de locatie. Je bent in ieder geval veel minder in contact met de cliënt. 

Hoe ontstaat deze coachende rol?

Deze coachende rol zie ik al langer bij bewegingsagogen. En nu ook steeds meer bij bijvoorbeeldlogopedisten, speltherapeuten en ambulant begeleiders. 

Soms is dat het gevolg van veranderingen in de visie op het vak. Maar veel vaker het gevolg van organisatieveranderingen.

Wat het lastig maakt

Wat deze rolverschuiving voor veel mensen lastig maakt:

1. Er is (nog) geen voorbeeld. Je stapt ergens in, maar je weet nog niet precies waarin. En heb je dat beeld al wel? Dan kan dat heel anders zijn dan hoe andere mensen binnen jouw organisatie hier naar kijken.
2. Je hebt andere vaardigheden nodig. Dit gaat om coachende vaardigheden en gespreksvaardigheden waarbij je leert hoe je mensen die niet jouw cliënt zijn kunt enthousiasmeren en mee krijgen.
3. Doordat je minder contact hebt met je cliënt ervaar je mogelijk minder voldoening uit je werk. Het is nodig om je gevoel van succes en voldoening te her-ijken aan je nieuwe rol.

Meer weten?

Herken jij dit en kan je hierbij wat hulp gebruiken? Misschien kan ik je helpen. Bijvoorbeeld met een training in motiveren en gespreksvaardigheden.

Ben je meer op zoek naar advies voor je organisatie of naar coaching voor de invulling van je nieuwe rol? Neem dan gerust contact met mij op, ik hoor graag van je.