Kan jij varen op je eigen kompas?

Als voorloper in jouw vakgebied denk je bewust na over wat je doet. Maar dit kost soms veel energie. Hoe zou het zijn als je op elk moment van de dag wéét welke keuzes je kunt maken om het beste te doen voor jouw cliënten?

Je bent een voorloper

Binnen jouw organisatie ben je een voorloper. Je denkt bewust na over de toekomst van je vak. Je beseft dat het niet haalbaar is om het te doen zoals jullie het altijd deden.

Maar aan de andere kant ben je het ook niet altijd eens met hoe veranderingen worden doorgevoerd. Je hebt het gevoel dat het niet altijd de beste keuzes zijn voor cliënten. En dat is waar het je om gaat.

Vol passie, maar soms best alleen

Het nadenken over de toekomst van je vak en je rol binnen de organisatie doe je vol passie. Maar het steeds weer afwegen wat je moet doen en waar je wilt zijn gaat niet vanzelf. Er komt zoveel naast je ‘gewone’ werk, dat je wel twee agenda’s zou kunnen vullen.

Dit afwegen en bepalen wat je wilt doen kost energie. Bovendien vraag je je aan het eind van de week wel eens af: wat heb ik nu echt gedáán? Heb ik eigenlijk wel de juiste keuzes gemaakt? Hierdoor haal je minder voldoening uit je werk en ga je wel eens met een dubbel gevoel het weekend in.

Het is ook lastig dat je collega’s je inspanningen niet altijd begrijpen. Binnen en buiten je organisatie heb je met verschillende mensen gepraat, maar je vindt niet altijd herkenning.

Je staat soms best alleen.

Dit herken ik

Persoonlijk herken ik dit helemaal.

Ik ben weliswaar geen uitvoerende zorgverlener meer. Maar ik moet voortdurend, elk moment van de dag, mijn eigen keuzes maken over wat ik doe. Ik heb veel meer ideeën dan tijd. En ik heb tijden gekend waarin ik met weinig voldoening het weekend in ging. Als ik al vrij was in het weekend.

Ik dacht veel na:

• Doe ik de juiste dingen om positief bij te dragen aan ‘de wereld’?
• Doe ik de goede dingen om te zorgen voor een positieve bijdrage aan de zorg?

Er zijn weinig mensen die mij echt begrijpen

Er zijn maar weinig mensen die mij echt begrijpen. Er zijn ondernemers die mijn ‘morele ambities’ niet helemaal snappen. En er zijn vriendinnen die het ondernemerschap niet begrijpen.

Lang voelde dat best eenzaam.

Tot ik op een gegeven moment besloot: dit werkt niet meer.

Ik kan niet kijken naar hoe anderen het doen en hen spiegelen, want mijn werk is anders en ík ben anders. Ik kan mijn werk niet langs de ‘meetlat’ van anderen leggen, omdat ik heel andere ijkpunten heb. En ik kan mijn werkdag en werkweek niet vergelijken met anderen, omdat mijn brein nu eenmaal heel anders werkt.

Het moet anders.

Varen op mijn eigen kompas

Uiteindelijk heb ik in 17 jaar ondernemerschap – met vallen en opstaan – leren varen op mijn eigen kompas. Hierdoor ben ik wendbaar geworden.

Ik weet wat ik belangrijk vind in mijn werk en leven. En hoewel ik mijn route niet helemaal kan (en wil) uitstippelen, weet ik wél waar ik naartoe moet als ik op de eerstvolgende kruising sta.

Dit gun ik jou ook

Dit is wat ik jou ook gun. Want hoe zou het zijn:

• Als jij weet wat je op elk moment van de dag moet doen?
• Als je op vrijdagmiddag met voldoening terugkijkt: je wéét dat je de juiste dingen deed.
• En als dit de dingen zijn die jouw cliënten – nu en in de toekomst – goed en duurzaam gaan helpen?

Heel fijn toch?

Kies ervoor hierin te investeren

Dit gaat niet vanzelf. Als je niets doet verandert er niets.

Aan de andere kant is het niet nodig om álles te veranderen. Zelf volgde ik vele jaren allerlei opleidingen en cursussen op het gebied van persoonlijke ontwikkeling.

Maar ik geloof dat de grootste winst in het eerste stukje zit. De eerste beslissing om je persoonlijke kompas te ontdekken. De eerste stappen die je kunt zetten.

Natuurlijk gaat dit niet vanzelf. Het is nodig dat je een beslissing neemt. Een beslissing om hier tijd in te investeren. Om soms even een stapje achteruit te zetten. Uit te zoomen. Te reflecteren.

Durf jij deze tijd te nemen?

Durf jij deze tijd te nemen? Of laat jij je bepalen door je overvolle agenda…?